این روزها خیلی از طرف اهل سنت به شیعیان تهمت زده میشه که ما به زنان پیامبر تهمت می زنیم در حالی که شیعه هیچ وقت چنین چیزی را قبول ندارد. البته این تهمت ها برای آن است که تهمت ها و لکه های ننگ خودشون به زنان پیامبر رو پاک کنند . برای همین تصمیم گرفتم احادیثی از کتب اهل سنت بیارم و به آنها بفهمانم که این شما و بعضی از اصحاب هستید که به زنان پیامبر اتهام می زنید. البته ما اختلافات خودمون با بعضی از زنان پیامبر رو انکار نمی کنیم ولی این باعث نمی شود که به آنها تهمت های ناروا و خلاف عفت بزنیم.

در ابتدا از محضر رسول مکرم اسلام (ص) و شیعیان گرامی بخاطر نقل احادیث کتب اهل سنت در مورد زنان پیامبر پوزش می طلبم. اهل سنت هر روز این احادیث رو می خوانند ولی چشمانشان را به حقیقت بسته اند و می خواهند با تهمت به شیعه این ننگ رو پاک کنند. باز هم تاکید می کنم ما شیعیان این تهمت هارو قبول نداریم و در اینگونه موارد از همه زنان پیامبر دفاع می کنیم.

آلوسى از مفسران شهیر اهل سنت نیز با تأیید همین دیدگاه، سخن کسانى را که مى‌گویند شیعه اعتقاد به فاحشه بودن برخى از زنان پیامبر دارد، رد و آن را دروغ و شایعه مى‌داند:

ونسب للشیعة قذف عائشة رضی الله تعالی عنها بما براها الله تعالی منه وهم ینکرون ذلک أشد الإنکار ولیس فی کتبهم المعول علیها عندهم عین منه ولا أثر أصلاً. وکذلک ینکرون ما نسب إلیهم من القول بوقوع ذلک منها بعد وفاته صلى الله علیه وسلم ولیس له أیضا فی کتبهم عین ولا أثر.

به شیعیان نسبت داده شده است که به عائشه تهمت زنا که خداوند او را از آن مبرّا کرده است، زده‌اند؛ در حالى که خود آن‌ها چنین مطلبى را شدیدا انکار مى‌کند؛ در کتاب‌هاى مورد اعتماد آن‌ها چنین مطلبى دیده نمى‌شود و اصلا اثرى از آن نیست. همچنین آن‌ها وقوع فحشا را براى عائشه بعد از وفات رسول خدا صلى الله علیه وآله انکار مى‌کنند و از این مطلب نیز در کتاب‌هاى آن‌ها اثرى دیده نمى‌شود.

الآلوسی البغدادی الحنفی، أبو الفضل شهاب الدین السید محمود بن عبد الله (متوفای1270هـ)، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم والسبع المثانی، ج18، ص 122، ناشر: دار إحیاء التراث العربی ـ بیروت.

اما احادیث اهل سنت در مورد زنان پیامبر:

حدثنا أبو بکر قال نا وکیع عن العلاء بن عبد الکریم الیامی عن عمار بن عمران رجل من زید الله عن امرأة منهم عن عائشة أنها شوفت جاریة وطافت بها وقالت لعلنا نصطاد بها شباب قریش.

از عائشه روایت شده است که روزى کنیزى را آرایش کرده و او را چرخاند و گفت: شاید بتوانیم با این کنیز، جوانان قریش را شکار کنیم!

(إبن أبی شیبة الکوفی، ابوبکر عبد الله بن محمد (متوفای235 هـ)، الکتاب المصنف فی الأحادیث والآثار، ج4، ص49، ح17664، و ج4، ص484، تحقیق: کمال یوسف الحوت، ناشر: مکتبة الرشد ـ الریاض، الطبعة: الأولى، 1409هـ.)

چند سند دیگر در ین مورد رو از اهل سنت بیان می کنم:

(الأفریقی المصری، محمد بن مکرم بن منظور (متوفای711هـ)، لسان العرب، ج9، ص185، ناشر: دار صادر ـ بیروت، الطبعة: الأولى.)

احمد بن حنبل، رئیس مذهب حنابله و ابن ماجه قزوینى در سنن خود، این روایت را با کمى اختلاف به این صورت نقل کرده‌اند:

حدثنا عبد اللَّهِ حدثنی أَبِى ثنا الْوَلِیدُ بن مُسْلِمٍ ثنا الأوزاعی قال حدثنی عبد الرحمن بن الْقَاسِمِ عن أبیه عن عَائِشَةَ زَوْجِ النبی صلى الله علیه وسلم قالت إذا جَاوَزَ الْخِتَانُ الْخِتَانَ فَقَدْ وَجَبَ الْغُسْلُ فَعَلْتُهُ أنا وَرَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم وَاغْتَسَلْنَا.

از عائشه همسر رسول خدا (ص) نقل شده است که گفت: هر وقت ختنه‌گاه (مرد) از ختنه‌گاه (زن) عبور کرد، غسل واجب مى‌شود، من و رسول خدا (ص) این کار را انجام دادیم و سپس غسل کردیم.

(الشیبانی، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفای241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6، ص161، ح25320، ناشر: مؤسسة قرطبة – مصر.)

(القزوینی، ابوعبدالله محمد بن یزید (متوفای275هـ)، سنن ابن ماجه، ج1، ص199، تحقیق محمد فؤاد عبد الباقی، ناشر: دار الفکر ـ بیروت.) 

و ابن حبان در صحیح خود روایت شرم‌آور دیگرى را به عائشه نسب مى‌دهد:

اخْبَرَنَا الْقَطَّانُ بِالرَّقَّةِ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ إِبْرَاهِیمَ حَدَّثَنَا الْوَلِیدُ بْنُ مُسْلِمٍ عَنِ الأَوْزَاعِیِّ حَدَّثَنِی عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ الْقَاسِمِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَائِشَةَ أَنَّهَا سُئِلَتْ عَنِ الرَّجُلِ یُجَامِعُ أَهْلَهُ فَلا یُنْزِلُ الْمَاءَ قَالَتْ فَعَلْتُهُ أَنَا وَرَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم فَاغْتَسَلْنَا مِنْهُ جَمِیعًا.

از عائشه سؤال شد که مردى با همسرش نزدیکى مى‌کند؛ اما انزالى صورت نمى‌گیرد، تکلیف او چیست؟ عائشه گفت: من و رسول خدا (ص) این کار را انجام دادیم و سپس هر دویمان غسل کردیم.

التمیمی البستی، محمد بن حبان بن أحمد ابوحاتم (متوفای354 هـ)، صحیح ابن حبان بترتیب ابن بلبان، ج3، ص458، ح1185، تحقیق: شعیب الأرنؤوط، ناشر:مؤسسة الرسالة ـ بیروت، الطبعة: الثانیة، 1414هـ ـ 1993م.

أبى داود سجستانى در سنن خود و ابن کثیر دمشقى در تفسیر خود نقل مى‌کند:

حدثنا عبد اللَّهِ بن مَسْلَمَةَ ثنا عبد اللَّهِ یَعْنِی بن عُمَرَ بن غَانِمٍ عن عبد الرحمن یَعْنِی بن زِیَادٍ عن عُمَارَةَ بن غُرَابٍ أن عَمَّةً له حَدَّثَتْهُ أنها سَأَلَتْ عَائِشَةَ قالت إِحْدَانَا تَحِیضُ وَلَیْسَ لها وَلِزَوْجِهَا إلا فِرَاشٌ وَاحِدٌ قالت أُخْبِرُکِ بِمَا صَنَعَ رسول اللَّهِ صلى الله علیه وسلم دخل فَمَضَى إلى مَسْجِدِهِ قال أبو دَاوُد تَعْنِی مَسْجِدَ بَیْتِهِ فلم یَنْصَرِفْ حتى غَلَبَتْنِی عَیْنِی وَأَوْجَعَهُ الْبَرْدُ فقال ادْنِی مِنِّی فقلت إنی حَائِضٌ فقال وَإِنْ اکْشِفِی عن فَخِذَیْکِ فَکَشَفْتُ فَخِذَیَّ فَوَضَعَ خَدَّهُ وَصَدْرَهُ على فَخِذِی وَحَنَیْتُ علیه حتى دَفِئَ وَنَامَ.

عمارة بن غراب از عمه خودش نقل مى‌کند که از عائشه سؤال کردم: برخى از ما وقتى حیض مى‌شود، فقط یک رخت‌خواب براى خود و همسرش دارد (چه کار کند؟). عائشه گفت: بگذارید از کارى که رسول خدا کرد براى شما بگویم، روزى رسول خدا (ص) بر من وارد شد و به محل سجده خود (ابوداود گفته منظور محل نماز آن حضرت در خانه‌اش بوده)، برنگشت تا خواب بر من غلبه کرد، و رسول خدا نیز سردش شد، پس به من گفت: به من نزدیک شود، من گفتم: من حیض هستم، پس گفت: پس رانت را برهنه کن، من رانم را برهنه کردم؛ پس آن حضرت گونه و سینه‌‌اش بر ران من گذاشت، من دلم به حالش سوخت تا این که گرم شد و خواب رفت.

السجستانی الأزدی، سلیمان بن الأشعث ابوداود (متوفای 275هـ)، سنن أبی داود، ج1، ص70، ح270، تحقیق: محمد محیی الدین عبد الحمید، ناشر: دار الفکر؛

ابن کثیر الدمشقی، ابوالفداء إسماعیل بن عمر القرشی (متوفای774هـ)، تفسیر القرآن العظیم، ج1، ص260، ناشر: دار الفکر ـ بیروت – 1401هـ.

طبق نص صریح روایت مسلم، رسول خدا صلى الله علیه وآله حتى از ورود برادر رضاعى عائشه به خانه عائشه ناراحت مى‌شد و به خاطر آن بر عائشه خشمگین شده است.

(النیسابوری القشیری، ابوالحسین مسلم بن الحجاج (متوفای261هـ)، صحیح مسلم، ج2 ص1078، ح1455، کِتَاب الرِّضَاعِ، بَاب إنما الرَّضَاعَةُ من الْمَجَاعَةِ، تحقیق: محمد فؤاد عبد الباقی، ناشر: دار إحیاء التراث العربی ـ بیروت.)

حال در بعضى از کتب اهل سنت روایتى ذکر شده است که مى‌گوید عائشه بعد از رحلت رسول خدا (ص) در مقابل برادر رضاعى خویش غسل کرده است!

دیگه بیش از این شرم دارم کلمات رو بیارم این آدرس مطلب هست.

(ابن رجب البغدادی، زین الدین أبی الفرج عبد الرحمن ابن شهاب الدین (متوفای795هـ)، فتح الباری فی شرح صحیح البخاری، ج1، ص249، تحقیق: أبو معاذ طارق بن عوض الله بن محمد، ناشر: دار ابن الجوزی ـ السعودیة / الدمام، الطبعة: الثانیة، 1422هـ.)

یکى از اتهاماتى که اهل سنت به عائشه همسر رسول خدا زده‌اند، این است که برخى از مردان وارد خانه عائشه مى‌شدند و شب در آن جا مى‌ماندند و صبح در حالى که محتلم شده بودند، غسل مى‌کردند. همانطور که در مورد قبل نیز گفتیم، طبق نص صریح روایت مسلم، رسول خدا صلى الله علیه وآله حتى از ورود برادر رضاعى عائشه به خانه عائشه ناراحت مى‌شد و به خاطر آن بر عائشه خشمگین شده است!

از این روایت استفاده مى‌شود که ورود مردان و حتى برادر رضاعى عائشه به خانه او جایز نبوده و عائشه حق نداشته است که مردان را به خانه خود راه دهد؛ حال سؤال این جا است که این مردان نامحرم در خانه عائشه که در آن زمان بیوه و جوان بوده است، چه مى‌کرده‌اند؟

چرا شب در خانه عائشه مانده‌اند تا در آن جا محتلم شوند؟

مسلم نیشابورى در صحیح خود مى‌نویسد که عبد الله بن شهاب خولانى از کسانى است که در خانه عائشه محتلم شده است:

وحدثنا أَحْمَدُ بن جَوَّاسٍ الْحَنَفِیُّ أبو عَاصِمٍ حدثنا أبو الْأَحْوَصِ عن شَبِیبِ بن غَرْقَدَةَ عن عبد اللَّهِ بن شِهَابٍ الْخَوْلَانِیِّ قال کنت نَازِلًا على عَائِشَةَ فَاحْتَلَمْتُ فی ثَوْبَیَّ فَغَمَسْتُهُمَا فی الْمَاءِ...

از عبد الله بن شهاب خولانى نقل شده است که من بر خانه عائشه وارد شدم؛ پس در لباس خود محتلم شدم و سپس لباسم را در آب فروبردم...

النیسابوری القشیری، ابوالحسین مسلم بن الحجاج (متوفای261هـ)، صحیح مسلم، ج1، ص239 ح 290، کِتَاب الطَّهَارَةِ، بَاب حُکْمِ الْمَنِیِّ، تحقیق: محمد فؤاد عبد الباقی، ناشر: دار إحیاء التراث العربی ـ بیروت.

برای مطالعه بیشتر به این آدرس ها مراجعه شود...

(السجستانی الأزدی، ابوداود سلیمان بن الأشعث (متوفای 275هـ)، سنن أبی داود، ج1، ص101، ح371، کِتَاب الطَّهَارَةِ، بَاب الْمَنِیِّ یُصِیبُ الثَّوْبَ، تحقیق: محمد محیی الدین عبد الحمید، ناشر: دار الفکر.)

(الشیبانی، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفای241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6، ص125، ح24983، ناشر: مؤسسة قرطبة – مصر.)

(النیسابوری القشیری، ابوالحسین مسلم بن الحجاج (متوفای261هـ)، صحیح مسلم، ج1، ص238 ح288، کِتَاب الطَّهَارَةِ، بَاب حُکْمِ الْمَنِیِّ، تحقیق: محمد فؤاد عبد الباقی، ناشر: دار إحیاء التراث العربی ـ بیروت.)

یکى از مسائل بسیار زشتى که به عائشه نسبت داده شده است و عقل و شعور هر انسانى؛ حتى آن‌ها که کافر هستند آن را تقبیح مى‌کند، مسأله شیرخوردن مردان از زنان و محرم شدن آنان به یکدیگر است.

این مطلب به صورت گسترده در کتاب‌هاى اهل سنت به عائشه نسبت داده شده است که عائشه دوست داشت مردانى بر او وارد شوند و با او همنشین باشند؛ اما از آن جائى که آن‌ها نامحرم بودند و ممکن بود که با مخالفت و تقبیح مردم و اصحاب روبرو شود، به خواهر خود دستور مى‌داد که به این مردان شیر دهد تا آن‌ها به او و خود عائشه محرم شوند!!

احمد بن حنبل و أبو عوانه در مسند شان نقل مى‌کنند:

کانت عَائِشَةُ تَأْمُرُ أَخَوَاتِهَا ان یُرْضِعْنَ من أَحَبَّتْ عَائِشَةُ ان یَرَاهَا وَیَدْخُلَ علیها وان کان کَبِیراً خَمْسَ رَضَعَاتٍ ثُمَّ یَدْخُلُ علیها وَأَبَتْ أُمُّ سَلَمَةَ وَسَائِرُ أَزْوَاجِ النبی صلى الله علیه وسلم ان یُدْخِلْنَ عَلَیْهِنَّ بِتِلْکَ الرَّضَاعَةِ أَحَداً مِنَ الناس حتى یَرْضَعَ فی الْمَهْدِ.

عائشه، به خواهرانش دستور مى‌داد به مردانى که او دوست دارد آن‌ها را ببیند و بر او وارد شوند، پنج‌بار شیر دهد؛ اگر چه مردان بزرگ باشند، سپس بر او وارد شوند؛ اما ام‌سلمه و سایر زنان پیامبر (ص) با این کار مخالف بودند که با این نوع شیر خوردن، احدى بر آن‌ها وارد شود؛ مگر این که در گهواره شیرخورده باشند.

(الشیبانی، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفای241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6، ص270، ح26373، ناشر: مؤسسة قرطبة – مصر؛)

(الاسفرائنی، أبو عوانة یعقوب بن إسحاق (متوفای316هـ)، مسند أبی عوانة، ج3، ص122، ناشر: دار المعرفة – بیروت؛)

(السجستانی الأزدی، ابوداود سلیمان بن الأشعث (متوفای 275هـ)، سنن أبی داود، ج2، ص223، ح2061، کِتَاب النِّکَاحِ، بَاب فِیمَنْ حَرَّمَ بِهِ، تحقیق: محمد محیی الدین عبد الحمید، ناشر: دار الفکر؛)

(الطبرانی، ابوالقاسم سلیمان بن أحمد بن أیوب (متوفای360هـ)، مسند الشامیین، ج4، ص192، تحقیق: حمدی بن عبدالمجید السلفی، ناشر: مؤسسة الرسالة ـ بیروت، الطبعة: الأولى، 1405هـ – 1984م؛)

(الحمیدی، محمد بن فتوح (متوفای488هـ)، الجمع بین الصحیحین البخاری ومسلم،ج 4، ص192، تحقیق د. علی حسین البواب، ناشر: دار ابن حزم ـ لبنان/ بیروت، الطبعة: الثانیة، 1423هـ ـ 2002م؛)

(المقدسی الحنبلی، ابومحمد عبد الله بن أحمد بن قدامة (متوفای620هـ)، المغنی فی فقه الإمام أحمد بن حنبل الشیبانی، ج8، ص142، ناشر: دار الفکر ـ بیروت، الطبعة: الأولى، 1405هـ.)

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ یُوسُفَ، حَدَّثَنَا سُفْیَانُ، عَنْ مَنْصُورٍ، عَنْ إِبْرَاهِیمَ، عَنِ الأَسْوَدِ، عَنْ عَائِشَةَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهَا، قَالَتْ: کَانَ النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ «یُبَاشِرُنِی وَأَنَا حَائِضٌ.(صحیح البخاری ،ج3ص 48  ،المؤلف: محمد بن إسماعیل أبو عبدالله البخاری الجعفی،المحقق: محمد زهیر بن ناصر الناصر،الناشر: دار طوق النجاة،مصورة عن السلطانیة بإضافة ترقیم ترقیم محمد فؤاد عبد الباقی،الطبعة: الأولى، 1422هـ)

پیامبر با من نزدیکی(جماع) میکرد در حالیکه من حیض بودم!

آیا اهل سنت از پیامبر خدا خجالت نمی کشند که این مطالب زشت رو از پیامبر و همسر وی در کتبشان نقل می کنند؟؟

البته نمونه های بیشتر و شرم آورتری هم نقل کرده اند که رویی نداشتم آنها رو نقل کنم.

باز هم از محضر رسول اکرم و شیعیان عزیز پوزش می طلبم .

عبداللهی